Na ostatnim w tym roku akademickim spotkaniu Koła po raz kolejny stanęliśmy na granicy między sztukami wizualnymi a literaturą. Tematem spotkania była anamorfoza, którą Michał Paweł Markowski zdefiniował jako „skrajną konsekwencję perspektywy linearnej polegającej na deformacji obrazu poprzez umieszczenie punktu zbiegu linii wychodzących z oka z dala od punktu centralnego, a punktu widzenia bardzo blisko płaszczyzny przedstawienia.” Definicja ta dotyczy obrazów, które dopiero oglądane z ukosa ujawniają przedstawiony przedmiot. My potraktowaliśmy temat nieco szerzej za anamorficzne uznając obrazy, które oglądane z bliska przedstawiają coś zupełnie innego niż gdy obserwuje się je z pewnej odległości oraz te, których treść zmienia się w zależności od tego, co uznamy za tło.
Obejrzeliśmy prezentacją przygotowaną przez Asię Lewicką. Na naszych oczach pejzaże ujawniały ukryte w nich ludzkie sylwetki a wizerunki młodych kobiet układały się w kształt ludzkiej czaszki.
Za literacki przykład anamorfozy posłużył nam fragment powieści Mariusza Sieniewicza pt.
Rebelia, gdzie martwe ludzkie ciało oglądane z bliska rozpadało się w oczach obserwatora na abstrakcyjne bryły.
Poniżej zamieszczamy kilka przykładów anamorfozy. Życzymy miłej zabawy z perspektywą!
Sprawozdanie przygotowała Agata Grykien.
Wykorzystane teksty:
ℑ Fragment powieści
Rebelia Mariusza Sieniewicza
ℑ M.P. Markowski,
Anamorfoza
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz